- Ale tym właśnie jesteśmy: żołnierzem i dowódcą. Musieliśmy jakoś wygrać wojnę, nie było czasu na przyjaźń. - Teraz może być. / Wygranie wojny było proste; to, co przyszło później, jest o wiele trudniejsze. Trzeba odbudować galaktykę… ale najpierw Shepard musi pozbierać odłamki i odbudować z nich samą siebie.
A two-part 'The Tales of Ered Luin' epilogue.
"This will be no legend, and no tales of heroics. But there will be battles, though maybe not ones you would expect, and there will be an exiled prince and an exiled princess, and many other elements a proper tale should have." And then, reaching into her pocket and touching her fingers to a mithril bead hidden there, she began her tale. [Warning: major spoilers in the reviews!]
O czerni i złocie, kolorach kapitana Nemo.
Ty nadal żyjesz. I tylko czasem, kiedy sen nie chce przyjść, i nawet muzyka nie zakłóca ciszy, zastanawiasz się dlaczego. Oni nie potrafili śnić. Ty potrafisz.
- Pamiętaj jedno – mówi Duncan miękko. – Szary Strażnik nigdy nie jest sam. - Tak. Masz rację. - Cousland zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że może Duncan ma rację. Szara Straż, bracia broni. (…) Po raz pierwszy zastanawia się, kim tak naprawdę Duncan jest dla niej, ale przychodzi jej do głowy tylko jedna odpowiedź: jest. Jedyna choć trochę znajoma twarz w tłumie obcych ludzi.
Rozpacz jak lawa, dusząca i lepka, gdy Gorim po raz ostatni trzymał ją w ramionach, i jasna jak ogień i z oczami jak płomienie i włosami jak złocista lawa, wyszeptał zamiast pożegnania.
– To też uważasz za iluzję? - Nie – odpowiada. – Tu jest najlepszy dowód. – Wyciąga rękę, żeby przygładzić jej naelektryzowane włosy. - Prawie jak magia, prawda? – pyta Georgiana. Ku swemu zdumieniu Dante czuje, że się uśmiecha. - Tak. Prawie jak magia. [ARCANUM; Dantego i Żyjącej dysputy o naturze magii i technologii.]
Czasami król Elendil nadal siaduje nad jeziorem sam. Ale częściej przechadza się wzdłuż brzegu razem z Błękitną Panią. Opowiada jej o swoim mieście, pięknym Annúminas, i o swoim ludzie, Dúnedainach. Zwierza się ze swoich wątpliwości i obaw. A Błętkina Pani cierpliwie słucha, i udziela mu rad, gdy potrafi, i okazuje uprzejmość, gdy nie jest w stanie mu doradzić.
Zapomniał o tym, co wiedzą wszyscy: woda nie ma serca. Ale ma wspomnienia, i każda fala, jaka porusza taflę jeziora, echem odbija się w niej całej. [Rozmyślania Gwindeth o Annúminas, Calengladzie i królu Elendilu.]
He forgot what everyone knows: that water does not have a heart. But she has memories, and every wave that moves the lake echoes within her. [Gwindeth's musings on Annúminas, Calenglad and king Elendil.]
"I remember times accepting help from an Orlesian would have been called treason," Varel speaks suddenly, trying to pull her out of her bittersweet reverie. At his words she glances up and he offers a brief, slightly tired smile. She smiles back. "Then what would saving an Orlesian's life have been called?"
Sens istnienia Geralta, dygresje barda prześladowanego przez natchnienie oraz nieskończenie cierpliwy wampir, który wyjaśnia pierwsze, a znosi drugie.
"Sometimes king Elendil still sits by the lake alone. But more often he walks along the shore with the Blue Lady. He tells her of his city, the beautiful Annúminas, and of his people, the Dúnedain. He tells her of his doubts and troubles, and fears. And the Blue Lady listens patiently, and offers advice when she can, and kindness when she cannot give advice."
"He has no choice but to tell his lady everything, and has even no more right to call her his lady but still he does, because that is what she has always been and will always be."
Of all the Valar and Valier unions, that of Yavanna and Aulë seems most puzzling. For the others always have something in common, like Manwë and Varda, who share the sky, which is their domain, while Yavanna and Aulë are not connected by anything like that. And it is said their story was different than those of the other Kings and Queens of the Valar.
Spośród wszystkich Valarów i Valier, związek Yavanny i Aulëgo zadziwia najbardziej. Wszystkie inne królewskie pary łączy coś, co ze sobą dzielą, jak Manwëgo i Vardę łączy niebo, nad którym wspólnie panują. Yavanny zaś i Aulëgo nic takiego nie łączy. Powiada się, że ich historia była inna niż pozostałych Królów i Królowych.
Despair like lava, suffocating and sticky, when Gorim held her that one last time, and bright as fire and eyes like flames and hair like golden lava, he whispered instead of a farewell.
Musings of things lost and gained, of homecomings and departures. Character studies: Thorin, Bilbo.
O rzeczach utraconych i odzyskanych, o powrotach do domu i o odejściach. Studium postaci: Thorin, Bilbo.